Αρθρογραφία - Συνεντεύξεις
04 Ιούνιος 2011

ΘΩΜΑΣ ΤΟΥΛΙΟΣ: «Νιώθω στεναχωρημένος που έφυγα από την ομάδα της καρδιάς μου…»

alt

ΘΩΜΑΣ ΤΟΥΛΙΟΣ: «Νιώθω στεναχωρημένος που έφυγα από την ομάδα της καρδιάς μου…»

Του ΣΑΚΗ ΓΚΟΥΡΝΕΛΗ


Στη ζωή δεν έρχονται όλα βολικά ή όπως τα σχεδιάζεις και τα έχεις στο μυαλό σου αφού συγκυρίες και τα τερτίπια της μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να ανατρέψουν όλα τα δεδομένα.  Πλέον οι καιροί έχουν αλλάξει όπως και η κοινωνία γενικότερα και κανείς δε μπορεί να νιώθει σίγουρος για τίποτα αλλά και για το τι τον ξημερώνει.

Και όπως όλα στα ζωή έχουν ένα τέλος ανεξάρτητα αν είναι καλό ή κακό, έτσι και η παρουσία του Θωμά Τούλιου από τους Αμπελόκηπους έπαψε να υφίσταται με το που ολοκληρώθηκαν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας όπου βρήκε τους «ερυθρόλευκους» να εξασφαλίζουν την παραμονή τους στην κατηγορία και πάλι με μπόλικη δόση άγχους.

 

alt

 

Ο Θωμάς Τούλιος που βρέθηκε στο τιμόνι της ομάδας από τη στιγμή που εγκατέλειψε την ενεργό δράση και αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική, αποτελεί ζωντανό θρύλο όχι μόνο για τον Ταμπακιακό αλλά γενικότερα για το λαρισινό ποδόσφαιρο, υπηρετώντας πιστά την ομάδα της καρδιάς του από το 1988 μέχρι σήμερα, αγωνιζόμενος σε όλα τα  παιδικά τμήματα και από το 1993 έγινε μέλος της ανδρικής διετελώντας και αρχηγός για μια πενταετία. Αγωνίσθηκε από το πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής που ήταν και το απόγειο της καριέρας του έως την Α1, προσφέροντας τα μέγιστα, σε μια διαδρομή όπου γεύτηκε χαρές αλλά και λύπες, σε μια πορεία αξιοζήλευτη και πραγματικά αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για όλα όσα πρόσφερε διδάσκοντας πάνω απ' όλα ήθος πέρα από το γεγονός πως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς. Με τον ίδιο ο οποίος αυτή τη στιγμή ξεκουράζεται και απολαμβάνει τις οικογενειακές στιγμές (από μικρός στα βάσανα αφού έχει ήδη τρία παιδιά), είχαμε την ευκαιρία να πιούμε ένα χαλαρό καφεδάκι στο Ya café (ευχαριστούμε τους ιδιοκτήτες Νίκο και Κώστα Αθανασούλη, Βασίλη Δάσσιο για την παραχώρηση του χώρου) και να μιλήσουμε για όλους και για όλα:  

-Μετά από μια πλούσια αν μη τι άλλο διαδρομή στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου με τη φανέλα των Αμπελοκήπων, τι κρατάς;

-Σίγουρα υπήρξαν και στιγμές χαράς αλλά και λύπης αλλά μετά από όλα αυτά τα χρόνια αυτό που κρατάς είναι μόνο οι καλές στιγμές. Δεν το συζητώ πως και η λύπη υπάρχει για να δίνει αξία στη χαρά γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν ανιαρό και βαρετό. Σε καμία περίπτωση δεν έχω παράπονο από κανέναν ακόμα και τώρα που έχω αποχωρήσει από την ομάδα…

alt

 

-Οι Αμπελόκηποι θεωρούνται ένα από το ιστορικότερα σωματεία της Λάρισας όπου και έχει αναδείξει μεγάλους παίκτες κατά το παρελθόν. Τι είναι αυτό που προσφέρει αυτός ο σύλλογος σε ένα νέο παιδί;

-Το σημαντικό είναι πως διαθέτει δικό του γήπεδο την ίδια ώρα που βλέπουμε άλλες λαρισινές ομάδες να περιπλανιούνται σαν τους τσιγγάνους χρόνια ολόκληρα τώρα. Υπάρχει ηρεμία στην ομάδα, στα τμήματα υποδομής πέφτει ιδιαίτερη βαρύτητα και για τον λόγο αυτό προσλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια εξειδικευμένοι προπονητές έτσι ώστε να μαθαίνουν στα παιδιά σωστά το ποδόσφαιρο αφού αυτή η ηλικία είναι και η πιο κρίσιμη προκειμένου να τα διδάξεις και εκτιμώ πως γίνεται κάτι καλό.

-Αλήθεια υπήρξαν άνθρωποι που σε στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια της πολύχρονης καριέρας σου;

-Η αλήθεια είναι πως δεν είχα κανένα πρόβλημα ούτε με τις διοικήσεις όλα αυτά τα χρόνια αλλά ούτε και με τους προπονητές. Τόσο σε περιπτώσεις που είχα τραυματισθεί ή είχα μείνει χωρίς δουλειά, με στήριξαν και τους ευχαριστώ γι' αυτό. Μάλιστα παράγοντες όπως οι κ.κ. Μόρας και Μπαρμπαγιάννης  έβαλαν το στίγμα τους στη ομάδα και χάρη στην παρουσία τους, οι Αμπελόκηποι έζησαν μεγάλες στιγμές στο χώρο. Αλλά και στο κομμάτι προπονητές δεν είχα ποτέ προβλήματα, απ' όλους είχα να μάθω κάτι αφού πέρασαν αξιόλογοι προπονητές από τα Ταμπάκικα αλλά αν ήθελα να ξεχωρίσω κάποιους σίγουρα αυτοί είναι οι Γιάννης Αλεξούλης, Φεραίος Γιαννακός, Τάσος Μπεριτζάς και Νίκος Βλαχούλης χωρίς όμως να θέλω να μειώσω την προπονητική αξία των άλλων.

-Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η ομάδα κατάφερε να εξασφαλίσει την παραμονή στην κατηγορία με μπόλικη δόση άγχους. Η δική σου εκτίμηση;

-Θεωρώ πως η χρονιά κρίνεται επιτυχημένη από την άποψη πως κατάφερε η ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία έστω ζώντας με το άγχος μέχρι την τελευταία αγωνιστική όπου εκεί εξασφαλίσαμε και μαθηματικά την παραμονή στην κατηγορία. Στο ποδόσφαιρο όμως συμβαίνουν αυτά σε μικρομεσαίες ομάδες όπως είναι οι Αμπελόκηποι, αν συνυπολογίσει κανείς και την κρίση που επικρατεί γενικότερα στο ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πως είχα να δώσω περισσότερα στην ομάδα αλλά δεν μπόρεσα  για κάποιους λόγους. Από την άλλη όμως ένας προπονητής για να δείξει το έργο του, χρειάζεται να παραμείνει χρόνια προκειμένου να προσφέρει και δε γίνεται να φανεί το έργο του μέσα σε λίγους μήνες. Όπως και να 'χει θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση για τον 1,5 χρόνο συνεργασίας που είχαμε και να ευχηθώ στην ομάδα τα καλύτερα.

alt

 

-Ο Θωμάς Τούλιος νιώθει πικραμένος από την αποχώρηση του από τους Αμπελόκηπους;

-Πικραμένος δεν θα το έλεγα γιατί από τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική, ήξερα πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να πληρώσω το μάρμαρο και να αποχωρήσω. Απλά αισθάνομαι στεναχωρημένος που έφυγα από την ομάδα της καρδιάς μου την οποία και υπηρέτησα όλα αυτά τα χρόνια, ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά, έσπασα τα πόδια μου, τα ζυγωματικά, ίδρωσα και μάτωσα αυτή τη φανέλα και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να τα ξεχάσω όλα αυτά.

-Που πιστεύεις κατά τη γνώμη σου οφείλεται η φθίνουσα πορεία των Αμπελοκήπων τα τελευταία χρόνια;    

-Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει οι παράγοντες, είτε γιατί κουράστηκαν, είτε γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν και να μένουν στις επάλξεις 1-2 οι οποίοι και «έτρεχαν» και «τρέχουν» μόνοι τους για όλα τα ζητήματα. Όμως αυτό όπως αποδείχθηκε στην πράξη δεν επαρκούσε και είχε αντίκτυπο και στην ομάδα η οποία και το πλήρωσε με τον υποβιβασμό της στην Α1 ΕΠΣΛ μετά από 22 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας στην Α΄ ΕΠΣΛ.

alt

 

-Τώρα σχετικά με τα μελλοντικά σου σχέδια;

-Αυτή τη στιγμή αυτό που προέχει για μένα είναι να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω μετά από μια ομολογουμένως δύσκολη χρονιά. Σίγουρα θέλω να ασχοληθώ με την προπονητική, δεν έχω κάποια πρόταση στα χέρια μου αλλά δεν αγχώνομαι κιόλας μιας και ότι κάνω, θέλω να το κάνω βήμα βήμα. Θέλω να αναλάβω μια ομάδα όπου θα μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω ένα εύλογο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να φανεί το έργο μου και σιγά σιγά να ανέβω επίπεδο. Έχω τόσα χρόνια στα γήπεδα και θέλω να συνεισφέρω και εγώ στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και γι' αυτό άλλωστε παρακολούθησα και τη σχολή προπονητών μιας και το ποδόσφαιρο εξελίσσεται συνεχώς και είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μαθαίνεις καινούρια πράγματα έτσι ώστε να τα μεταδώσεις και στους νεότερους. Και καλό θα είναι και στους συναδέλφους προπονητές να παρακολουθούν σχολές και σεμινάρια για να διδάσκονται νέα πράγματα έτσι ώστε να μην μένουμε σε αυτά που είχαμε μάθει πριν πολλά χρόνια.

-Τελειώνοντας την κουβέντα μας θέλω το σχόλιο σου για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του σήμερα με αυτό που υπηρέτησες εσύ ως ποδοσφαιριστής. Υπάρχουν διαφορές;

-Πιο παλιά τα γήπεδα ήταν ξερά με αποτέλεσμα να μην βοηθάει στο να προσφέρουν οι ομάδες καλό θέαμα με αποτέλεσμα η δύναμη να υπερτερεί της τεχνικής. Και τώρα αν και τα δεδομένα έχουν αλλάξει στις συνθήκες, λείπει από τους νέους ποδοσφαιριστές το πάθος, ο ζήλος, οι φιλοδοξίες και αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να είμαι 22 ετών και να μην μπορώ να παίξω, να μην θέλω να διακριθώ, να μην με ενδιαφέρει το αν θα αγωνισθώ ή όχι όπως συμβαίνει με τη σημερινή νεολαία, την ίδια ώρα που άτομα 34 και 36 ετών να «σκυλιάζουν» μέσα στο γήπεδο και να είναι οι καλύτεροι παίκτες.  

Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός πως αυτά τα παιδιά δεν τα διδάξαμε σωστά το ποδόσφαιρο αλλά και πάλι δείχνουν έλλειψη πάθους όπως προανέφερα, έλλειψη ποδοσφαιρικής παιδείας και πραγματικά προσπαθώ να βρω το αντίδοτο για να τους δώσω το κίνητρο να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και να προσφέρουν.

Joomla Templates and Joomla Extensions by ZooTemplate.Com